Lipiec 2017

Jak uchronić swoje dziecko przez cukrzycą typu 2?

Badania wykazały, że diagnozowanie przypadków cukrzycy typu 2 u dzieci i młodzieży wzrosło o około 4,8% w latach 2002-2012. Siedzący tryb życia, brak wystarczającej aktywności fizycznej oraz zwiększone spożycie fastfoodów i przetworzonych produktów spożywczych o wysokiej zawartości cukru, to prosty przepis na wywołanie cukrzycy.

„Niezdrowa dieta oraz brak aktywności fizycznej zwiększają ryzyko wystąpienia otyłości, co jest najsilniejszym czynnikiem powodującym cukrzycę typu 2 u dzieci oraz młodzieży” – twierdzi Michael Freemark, profesor pediatrii i szef Wydziału Endokrynologii Pediatrycznej na Uniwersytecie Duke'a.

Kilka dużych badań nad populacją wykazało, że otyłość w dzieciństwie oraz w wieku młodzieńczym może zwiększyć ryzyko wystąpienia cukrzycy typu 2 w wieku dorosłym. Nic więc dziwnego, że wzrost otyłości wśród dzieci współwystępuje ze wzrostem przypadków cukrzycy. 

Szczególnie ważnym czynnikiem chroniącym dziecko przed cukrzycą jest spożywanie zdrowych posiłków przez całą rodzinę. Zdrowe nawyki żywieniowe są wyjątkowo istotne w przypadku wcześniejszego występowania choroby w rodzinie. Posiłki powinny zawierać chude mięso, warzywa i owoce zamiast słodyczy, tłuszczów nasyconych oraz smażonych potraw. Ważne jest także zachęcanie dziecka do aktywności fizycznej, na przykład poprzez zapisanie na regularne zajęcia sportowe.

 

Jeśli podejrzewa się objawy cukrzycy typu 2 u swojego dziecka, należy odwiedzić lekarza rodzinnego lub pediatrę. Kiedy dziecko ma nadwagę lub insulinooporność, pracownicy służby zdrowia sprawdzą jego poziom cukru we krwi. U nastolatków czynnikami wskazującymi na cukrzycę może być trądzik oraz nadmierne owłosienie oraz nieregularność miesiączek u dziewczynek.

 

Jakie są tajemnice podświadomości?

Podświadomość to całość procesów ludzkiego umysłu, nad którą nie ma się takiej kontroli, jak nad świadomością. Sama idea braku kontroli nad niektórymi obszarami naszego umysłu może być przerażająca, jednak niektóre fakty dotyczące podświadomości mogą być niezwykle interesujące.

Podświadomość przemawia często poprzez sny. Jedną z najbardziej popularnych teorii jest to, że sny są bezpośrednią jej manifestacją. Dzięki podświadomości człowiek posiada zdolność wielozadaniowości. Podświadomość kontroluje większość naszego życia, choć opiera się to przede wszystkim na instynktownych odruchach naszego ciała. 

Bez względu na głębokość snu, podświadomy umysł nadal działa, pomagając kontrolować pracę organów wewnętrznych. Podświadomość odpowiada także za nawyki, pozwalając nam wykonywać dobrze opanowane działania bez żadnego zaangażowania umysłowego.

 

Podświadomy umysł jest zaprojektowany w podobny sposób, co mikroprocesor. Przetwarza ogromną ilość danych, odbiera i analizuje wszystkie napotkane sygnały. Mimo tego, zdolność ta jest dość prymitywna, często działa na poziomie emocji i może powodować irracjonalny gniew lub strach w niewymagających takich reakcji sytuacjach.

 

Naukowcy dowiedli, że ćwiczenia fizyczne zapobiegają demencji

Liczne badania wykazały, że ćwiczenia fizyczne pomagają w zapobieganiu demencji w podeszłym wieku. Teraz naukowcy z Uniwersytetu Goethego we Frankfurcie zbadali w jednym z pierwszych tego typu badań na świecie, w jaki sposób ćwiczenia wpływają na metabolizm mózgu.

Aby dowiedzieć się więcej na temat pozytywnego wpływu aktywności fizycznej na mózg, gerontologowie i lekarze sportowi z Uniwersytetu Goethego we Frankfurcie zbadali wpływ regularnych ćwiczeń na metabolizm mózgu i pamięć 60 uczestników w wieku od 65 do 85 lat. Wniosek: regularne ćwiczenia fizyczne nie tylko zwiększają sprawność fizyczną, ale również mają pozytywny wpływ na metabolizm mózgu.

Naukowcy dokładne zbadali wszystkich uczestników badania, oceniając parametry związane z ruchem, sprawnością krążeniową i sprawnością mózgu. Ponadto, do pomiaru metabolizmu mózgu i jego struktury wykorzystano tomografię rezonansu magnetycznego (MRT) i spektroskopię rezonansu magnetycznego (MRS). Po przeprowadzeniu tego badania uczestnicy ćwiczyli na rowerze treningowym trzy razy w tygodniu przez okres 12 tygodni. Intensywność ćwiczeń została dopasowana do możliwości każdej osoby. Uczestnicy byli badani ponownie po zakończeniu programu w celu udokumentowania wpływu aktywności fizycznej na metabolizm mózgu, zdolności poznawcze i strukturę mózgu. Naukowcy zbadali także w jakim stopniu ćwiczenia doprowadziły do ​​poprawy kondycji fizycznej uczestników. Badanie zostało przeprowadzone przez Katedrę Gerontologii Instytutu Medycyny Ogólnej (pod kierownictwem prof. Johannesa Pantela) oraz Wydział Medycyny Sportowej (prowadzony przez prof. Winfrieda Banzera).

Zgodnie z oczekiwaniami, aktywność fizyczna pozytywnie wpłynęła na metabolizm mózgu. Przede wszystkim zapobiegła wzrostowi choliny. Stężenie tego metabolitu często wzrasta w wyniku zwiększonej utraty komórek nerwowych, co zwykle występuje w przypadku choroby Alzheimera. Poprawiła się również kondycja fizyczna uczestników oraz ich krążenie krwi. Ogólnie rzecz biorąc, odkrycia te sugerują, że ćwiczenia fizyczne nie tylko poprawiają sprawność fizyczną, ale również pozytywnie wpływają na nasz mózg.

 

Laseroterapia w zwalczaniu bólu

Laseroterapia jest metodą terapeutyczną, która do celów leczniczych wykorzystuje promieniowanie laserowe. W języku angielskim terapia światłem laserowym małej i średniej mocy nazywa się Low Level Laser Therapy (LLLT), w Polsce natomiast  używamy określeń : terapia laserowa, laseroterapia, biostymulacja laserowa.

 

Słowo laser to akronim pochodzący od angielskiej nazwy light amplification by stimulated emission of radiation – wzmocnienie światła przez stymulowaną, wymuszoną emisję promieniowania. Laser jest generatorem światła wykorzystującym zjawisko emisji wymuszonej. W medycynie stosowanie światła ma długą historię, natomiast użycie do terapii promieniowania laserowego jest stosunkowo młodą, ale intensywnie rozwijającą się metodą

Jak działą laseroterapia?

Przechodzenie światła laserowego przez tkankę biologiczną i oddziaływanie na nią uzależnione jest od: rodzaju tkanki – jej struktury, zawartości wody, ilości hemoglobiny i melaniny oraz od parametrów wiązki – długości fali, mocy promieniowania, dawki energii i czasu naświetlania. Po zetknięciu z tkanką promieniowanie laserowe ulega: odbiciu, rozproszeniu, załamaniu, absorpcji (pochłonięciu) i transmisji (przenikaniu, penetracji). Najbardziej korzystne dla biostymulacji laserowej jest promieniowanie z zakresu tzw. ,,okienka optycznego’’ – obejmuje ono promieniowanie o długości fali od 550nm do 950 nm – jest to promieniowanie o największej penetracji. Związane to jest z małymi współczynnikami rozpraszania i pochłaniania dla tych długości fal.

Przepisy odnośnie użytkowania laserów biostymulacyjnych regulują jednoznacznie sprawę środków ochrony osobistej. W trakcie zabiegu zarówno pacjent jak i fizjoterapeuta powinni mieć założone odpowiednie okulary ochronne do laseroterapii. Używanie okularów eliminuje niebezpieczeństwo uszkodzenia wzroku.

Przeciwbólowe działania laseroterapii

Przeciwbólowe działanie światła laserowego jest związane z pobudzeniem procesów metabolicznych w mitochondriach komórkowych. Zgodnie z aktualnym stanem wiedzy możliwe są następujące mechanizmy analgetyczne (zmniejszające ból):

  • Obniżenie przewodnictwa we włóknach czuciowych poprzez ich polaryzację.
  • Zmiany w zakresie przewodnictwa w synapsach. Miejscowy wzrost poziomu serotoniny uwalnianej z płytek krwi powoduje obkurczenie naczyń krwionośnych, a zmiana stężenia histaminy i heparyny umożliwia poprawę mikrokrążenia – zmniejsza to obrzęki.
  • Pobudzenie wydzielania β-endorfin we włóknach nerwowych i ośrodkowym układzie nerwowym. Endogenne opioidy są 18-30 razy silniejsze od morfiny!

Brak związku z powstawaniem nowotworów

Przyśpieszenie regeneracji tkanek związane jest z aktywacją neoangiogenezy (unaczynienia), która warunkuje prawidłowe gojenie się ran oraz ze wzrostem ciśnienia parcjalnego tlenu w tkankach. Podwyższenie poziomu serotoniny w podwzgórzu przyśpiesza gojenie się ran i owrzodzeń. Następuje stymulacja fibroblastów i zwiększa się produkcja kolagenu -  wzrasta ziarninowanie i obkurczają się blizny. Nie zaobserwowano wzrostu komórek nowotworowych pod wpływem promieniowania laserowego. Podejrzenie choroby nowotworowej jest jednak przeciwwskazaniem do laseroterapii.

 

Słodkie napoje wypijane do posiłku zwiększają magazynowanie tłuszczu

Według najnowszego badania opublikowanego w czasopiśmie naukowym BMC Nutrition, popijanie posiłków słodkimi napojami zmniejsza sprawność metaboliczną i przyczynia się do znacznie większego magazynowania tłuszczu przez organizm.

 

Badania wykazały, że picie słodkich napojów do posiłku zmniejsza utlenianie się tłuszczu o około 8%. Około jedna trzecia dodatkowych kalorii, które dostarczają słodzone cukrem napoje, nie zostaje zużyta, a metabolizm tłuszczu zostaje znacznie ograniczony. 

W badaniu wzięło udział 27 dorosłych, którzy mieli średnio 23 lata. Uczestnicy spędzili 24 godziny w pomieszczeniu, w którym mierzono ich wydolność energetyczną oraz metabolizm. Podczas badań pacjenci otrzymywali dwa posiłki o 15% zawartości białka oraz następne dwa o 30% zawartości białka.

 

Odkryto, że wypijanie słodkiego napoju do posiłku zwiększyło magazynowanie tłuszczu przez organizm. Wyniki dostarczają więc dodatkowej wiedzy na temat roli słodzonych napojów we wzroście masy ciała oraz otyłości.

 

Depresja wiąże się ze zmianami w strukturze mózgu, twierdzą naukowcy

Około 350 milionów ludzi na świecie cierpi z powodu depresji, a 800 tysięcy z nich umiera każdego roku z powodu nieleczenia swojej choroby. Chociaż naukowcy poczynili znaczące postępy w ciągu ostatnich dziesięcioleci, wiele aspektów choroby pozostaje tajemnicą. Istnieją jednak dowody na to, że depresja jest zaburzeniem neurologicznym, a nie psychologicznym.

 

Według badań opublikowanych w czasopiśmie naukowym Scientific Reports, depresja wiąże się ze zmianami w strukturze mózgu. W szczególności substancja biała, która zawiera skomplikowane sieci komunikacji nerwowej, jest znacząco zmieniona u pacjentów ze zdiagnozowaną depresją.

 

Przełomowe badanie opiera się na analizie mózgów 3461 pacjentów. Dane zostały pobrane z publicznej bazy danych w Wielkiej Brytanii, która zawiera szczegółowe dane dotyczące zdrowia 500 tysięcy osób.



Zespół naukowców wykorzystał zaawansowaną technikę, zwaną obrazowaniem tensora dyfuzji. Ujawniło to szczegółowy obraz substancji białej, co pozwoliło na doszukanie się małych różnic strukturalnych pomiędzy próbkami.

 

Osoby cierpiące na depresje miały wyraźnie inne struktury w ich substancji białej w porównaniu do osób zdrowych psychicznie. Dokładny mechanizm przyczynowy łączący depresję z tymi różnicami nie jest póki co znany. Nie wiadomo na przykład, czy to depresja powoduje zmiany w mózgu, czy raczej zmiany w mózgu wywołują depresję.

 

Interakcje społeczne mogą zwiększać skuteczność chemioterapii

Nowe badania sugerują, że interakcje społeczne mogą mieć pozytywny wpływ na skuteczność leczenia nowotworów. Zespół naukowców z Narodowego Instytutu Badań nad Genetyką Ludzką (NHGRI) we współpracy z Uniwersytetem Oksfordzkim w Wielkiej Brytanii zbadał wpływ oddziaływania kontaktów społecznych na przeżywalność pacjentów korzystających z chemioterapii.

 

Badacze uzyskali dostęp do dokumentacji medycznej prawie 5 tysięcy pacjentów poddawanych chemioterapii w placówkach medycznych w Oxfordshire w Wielkiej Brytanii. Pacjenci mieli średnio około 60 lat, a 44% z nich stanowili mężczyźni.

W badaniu stwierdzono, że towarzystwo oraz interakcja z innymi pacjentami, którzy przeżyli raka, prowadziły do zwiększenia szans przeżycia u chorych. Wyniki porównano z danymi na temat osób walczących z rakiem w izolacji i stwierdzono, że interakcje społeczne stanowiły 2% wzrost wskaźników przeżycia.

2% różnicy w przeżyciu może wydawać się małym odsetkiem, jednak u 5 tysięcy pacjentów w ciągu 9 lat, te 2% ma wpływ na około 100 osób” – twierdzi Jeff Lienert z NHGRI. Nadmierne gromadzenie się hormonów stresu, takich jak adrenalina, może zmniejszyć szanse przeżycia w tak ciężkim dla organizmu stanie, a interakcje społeczne mogą pomóc złagodzić odczuwany przez pacjentów stres.

 

Źródłem szczęścia jest czas, a nie dobra materialne - twierdzą psycholodzy

Najnowsze badania dowodzą, że przeznaczanie pieniędzy na spędzanie czasu wolnego przynosi znacznie więcej satysfakcji z życia, niż kupowanie przedmiotów. Badane w eksperymencie osoby twierdziły, że więcej szczęścia przynosiło im wydanie 30 funtów na zaoszczędzenie czasu niż wydanie tej kwoty na dobra materialne.

 

Psychologowie twierdzą, że stres spowodowany brakiem czasu znacznie obniża samopoczucie i przyczynia się do uczucia niepokoju, a nawet bezsenności. Na podstawie serii ankiet stwierdzono, że ludzie, którzy wydają pieniądze po to, by oszczędzić więcej czasu wolnego, są szczęśliwsi i mają większą satysfakcję z życia – twierdzi dr Elizabeth Dunn, profesor psychologii z University of British Columbia w Kanadzie.

 

Ponad sześciu tysiącom dorosłych osób w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Danii oraz Holandii (w tym 800 milionerom) zadawano pytania na temat tego, ile pieniędzy przeznaczyliby na „zakup” czasu. Naukowcy odkryli, że trochę mniej niż jedna trzecia ankietowanych co miesiąc przeznacza jakąś sumę na zaoszczędzenie czasu.

W ciągu jednego weekendu uczestnicy badania zostali poproszeni o wydanie 30 funtów w taki sposób, aby oszczędziło im to czas wolny. Kupowano wówczas jedzenie na wynos lub płacono innym za wykonywanie obowiązków domowych. W drugi weekend nakazano uczestnikom przeznaczyć tę samą kwotę na dobra materialne, na przykład na wino, ubrania oraz książki.

 

Badania opublikowane w czasopiśmie Proceedings of the National Academy of Sciences wykazały, że oszczędność czasu w porównaniu z zakupem przedmiotów znacznie bardziej zwiększa uczucie szczęścia i obniża poziom stresu. Psychologowie twierdzą, że ich badanie może pomóc osobom zmagającym się z pracoholizmem i nadmiernym obarczaniem się obowiązkami.

 

Jak pozbyć się trądziku na plecach?

Trądzik zwykle rozpoczyna się w okresie dojrzewania i większość ludzi doświadcza go na tym właśnie etapie. Jednak dla niektórych osób problem trądziku może utrzymywać się nawet gdy są w wieku 20 lub 30 lat. Nieleczony trądzik może pozostawiać trwałe przebarwienia oraz blizny.

 

Trądzik jest spowodowany nadmierną pracą gruczołów łojowych, które są szczególnie wrażliwe na niektóre hormony. Istnieje wiele metod walki z trądzikiem, w tym zabiegi miejscowe oraz leczenie farmakologiczne.

 

Większość metod leczenia umiarkowanego trądziku wymaga stosowania miejscowych kremów oraz maści. Zwykle nakłada się je dwa razy dziennie na zmienione miejsca na skórze, a efekty leczenia sa odczuwalne po upływie 4 do 8 tygodni.

 

Dermatolog może przepisać także leki doustne, zwykle w przypadku zaostrzonego trądziku. Antybiotyki zabijają bakterie i zmniejszają stan zapalny. Efekty mogą nastąpić po 2 do 6 miesięcy. Także terapia hormonalna może zmniejszyć pracę gruczołów łojowych.

 

Do powstania oraz utrzymywania się trądziku na plecach może przyczyniać się zbyt obcisła, nieprzewiewna odzież. Zaleca się noszenie luźnych ubrań, zwłaszcza podczas wykonywania wysiłku fizycznego, a także unikanie produktów podrażniających skórę.

 

Każdy człowiek posiada na skórze bakterie powodujące trądzik, jednak dla wielu nie stwarzają one żadnych problemów. To nadmierna praca gruczołów łojowych stwarza warunki do namnażania się bakterii i jest to bezpośrednią przyczyną trądziku.

 

W leczeniu trądziku warto także zwrócić uwagę na stosowaną dietę. Wysoce przetworzona żywność, taka jak niektóre słodycze oraz fast food może dodatkowo zaogniać problem. Niektóre węglowodany, w tym białe pieczywo oraz chipsy ziemniaczane, zwiększają poziom cukru we krwi, co także jest potencjalnym czynnikiem wywołującym trądzik.   

 

Czynniki zmniejszające ryzyko raka piersi

Największym czynnikiem rozwoju jakiegokolwiek nowotworu jest wiek – im starszy organizm, tym większe szanse na rozwój raka. Średni wiek rozpoznania raka piersi to 62 lata, a The American Cancer Society informuje, że mniej niż 5% kobiet chorych na raka piersi jest poniżej 40 roku życia.

 

Innym niekontrolowanym dla człowieka czynnikiem rozwoju raka piersi jest predyspozycja genetyczna. Kobiety, które dziedziczą określone geny, mają zwiększone ryzyko rozwoju raka piersi. Bardziej narażone na chorobę są także te osoby, które miały w rodzinie wiele przypadków nowotworów lub same doświadczyły już nowotworu.

 

Wraz z predyspozycjami genetycznymi, indywidualne różnice w wieku przebycia menstruacji oraz menopauzy mogą mieć wpływ na rozwój raka piersi. Kobiety, które rozpoczęły miesiączkę przed 12 rokiem życia, są narażone na dłuższe działanie hormonów, co może zwiększyć ryzyko nowotworu. Z kolei menopauza po 55 roku życia oznacza także większe ryzyko ze względu na dłuższe działanie estrogenu.

Podobnie przyjmowanie pigułek antykoncepcyjnych, zajście w ciąże w późniejszym okresie życia lub bezpłodność mogą w niewielkim stopniu zwiększyć ryzyko wystąpienia choroby. Jednak nie wszystkie czynniki wpływające na raka piersi są poza kontrolą kobiet.

 

Jednym z prostszych sposobów na zmniejszenie ryzyka zachorowania są ćwiczenia fizyczne. Regularna aktywność fizyczna może zmniejszyć ryzyko wystąpienia raka piersi u kobiet nawet o 25%. Ćwiczenia obniżają poziom estrogenów, poprawiają pracę układu odpornościowego oraz eliminują dodatkowe czynniki ryzyka – nadwagę i otyłość. Zdrowa dieta, wystarczająca ilość odpoczynku oraz ograniczenie spożycia alkoholu także zmniejszają ryzyko wystąpienia raka piersi.