Tłuszcz gromadzi się inaczej w ciałach kobiet i mężczyzn. Naukowcy z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Riverside postanowili ustalić konsekwencje dla zdrowia, które wynikają z tych różnic. Czy któraś z płci lepiej radzi sobie z nadmiarem tkanki tłuszczowej?

Badano rolę żeńskiego hormonu estrogenu w magazynowaniu tłuszczu, a także zdrowotne konsekwencje nadwagi. Jajniki są głównym źródłem estradiolu, który stanowi formę estrogenu u kobiet przed menopauzą. Ponieważ faktem jest przybieranie kobiet na wadze po przejściu menopauzy, postanowiono porównać skłonność do magazynowania tkanki tłuszczowej u samic gryzoni pozbawionych jajników oraz samców gryzoni w adekwatnym wieku.

Jak dowiedziono, hormony produkowane przez jajniki chronią przed szybszym przybieraniem na wadze – myszy pozbawione jajników, które karmiono wysokokaloryczną dietą, tyły o wiele szybciej. Co więcej, u gryzoni rozwinięto choroby metaboliczne, takie jak cukrzyca typu 2 czy insulinooporność.

Co jednak z mężczyznami? U samców myszy nadwagę powiązano z niższym poziomem testosteronu, który przyczynia się do niskiego libido, małej ilości energii i zmniejszonej siły mięśni. Mimo wszystko ostateczny wniosek jest taki, że tkanka tłuszczowa jest bezpieczniejsza dla organizmu kobiet.

Tłuszcz jest lepiej rozmieszczony w ciele kobiecym. U mężczyzn występuje w większej ilości niebezpieczny tłuszcz trzewny, który gromadzi się wokół narządów wewnętrznych. Co więcej, u samców myszy następowało niepokojące następstwo otyłości, którego nie odnotowano u samic – stan zapalny wywołany nadwagą przenikał barierę krew-mózg i docierał do mózgu. Jednak autorzy badania nie są póki co w stanie uzasadnić wykazanej różnicy. Jest to temat na kolejne badania.

Insulina to hormon, który pomaga kontrolować poziom cukru we krwi – komórki organizmu reagują na insulinę, absorbując cukier ze spożytego pokarmu. Zdrowy organizm powinien być wrażliwy na insulinę. Niektóre zmiany w stylu życia oraz odpowiednia dieta mogą pomóc poprawić tę wrażliwość.

Niska wrażliwość organizmu na insulinę, inaczej znana jako insulinooporność, może powodować, że poziom cukru we krwi staje się niebezpiecznie wysoki i prowadzi do cukrzycy typu 2. Wrażliwość na insulinę różni się u poszczególnych osób i może ulegać zmianom w zależności od aktualnie prowadzonego stylu życia oraz diety. W jaki sposób możemy naturalnie zwiększyć wrażliwość na insulinę komórek w naszym organizmie?

Styl życia

Osoby, które chcą zwiększyć swoją wrażliwość na insulinę, powinny wprowadzić kilka zasadniczych zmian w swoim stylu życia. Dotyczą one przede wszystkim zwiększonej aktywności fizycznej. Najlepiej, jeśli jesteśmy aktywni każdego dnia – biegając, jeżdżąc rowerem czy choćby spacerując.

Warto jest łączyć ze sobą różne formy ćwiczeń. Specjaliści sugerują, że przeplatanie ćwiczeń aerobowych z wysiłkowymi najlepiej działa na zwiększenie wrażliwości organizmu na insulinę. Zaleca się wykonywanie aktywności fizycznej przynajmniej przez 30 minut 5 razy w tygodniu. Choć tak naprawdę jakakolwiek ilość aktywności jest tutaj w cenie i nie należy z niej rezygnować tylko dlatego, że z góry zakładamy, że nie jesteśmy w stanie ćwiczyć tak często, jak jest polecane.

Kolejnym ważnym czynnikiem jest sen. Regularne wysypianie się pozytywnie wpływa na nasze zdrowie, a przy tym także na wrażliwość organizmu na insulinę. Badania dowiodły, że efekt może przynieść już przedłużenie snu o 1 godzinę dziennie przez okres 6 tygodni.

Dieta

Podstawowym zaleceniem przy zdiagnozowanej insulinooporności jest zmniejszenie spożycia węglowodanów oraz zwiększenie spożycia tłuszczów nienasyconych. Warto więc zrezygnować z jasnego pieczywa, ciastek i czekolady na rzecz awokado oraz orzechów. Dodatkowo w naszym jadłospisie powinny znaleźć się produkty bogate w błonnik. Nasz organizm nie jest w stanie odpowiednio go przetworzyć, co w rezultacie przyczynia się do mniejszych skoków cukru we krwi.

Także suplementy diety mogą pomóc w zmniejszeniu oporności na insulinę, co udowodniono podczas prowadzenia 6-tygodniowych badań. Wymienia się w tym przypadku przede wszystkim probiotyki, kwasy tłuszczowe omega-3 oraz magnez.

Efekt placebo wciąż jest dla nas zagadką – placebo wpływa na bardzo istotne procesy w naszym organizmie, mimo, że nie posiada jakichkolwiek właściwości terapeutycznych. Wszystko opiera się wyłącznie na sile sugestii – myślimy, że przyjmujemy lek, który nam pomoże. Nic więc dziwnego, że placebo najlepiej sprawdza się w leczeniu takich dolegliwości, jak lęki, zespół jelita drażliwego czy przewlekły ból.  

Ponieważ standardowe leki stosowane w leczeniu przewlekłego bólu mogą z czasem wywoływać znaczące działania niepożądane, duże znaczenie ma możliwość zastosowania tabletek obojętnych dla organizmu. Trudność stanowi jednak to, że nie wszyscy ludzie są tak samo podatni na efekt placebo.

Naukowcy z Uniwersytetu Northwestern w Illinois zbadali 60 ochotników ze zdiagnozowanym przewlekłym bólem pleców. Podzielono ich na dwie grupy badawcze – jedna przyjmowała realny lek, a druga placebo. Każdy uczestnik badania wypełnił szereg szczegółowych kwestionariuszy, w których oceniano osobowość pacjentów oraz rodzaj bólu, którego doświadczali.

Zgodnie z oczekiwaniami, niektóre osoby zażywające placebo odczuły znaczną ulgę w bólu. Podczas skanowania mózgów uczestników naukowcy odkryli, że ci, którzy zareagowali na placebo, mieli asymetrię w podkorowym układzie limbicznym – części mózgu zaangażowanej w nasze emocje. Prawa część była większa od lewej. Te same osoby miały również większy sensoryczny obszar kory mózgowej.

Wyniki te mogą być istotne dla osób zmagających się z przewlekłym bólem oraz innymi, podobnymi chorobami. Im więcej wiemy o efekcie placebo, tym bardziej zbliżamy się do skutecznego leczenia chorób, bez potrzeby stosowania leków, które mają wiele niechcianych, często szkodliwych skutków ubocznych.