Greccy oraz hiszpańscy lekarze zajmujący się płodnością twierdzą, że „stworzyli” dziecko, które posiada geny trzech różnych osób. Chłopczyk urodził się we wtorek i ważył niespełna 3 kg. Lekarze potwierdzają, że matka i dziecko czują się dobrze.

Lekarze twierdzą, że udało im się znaleźć sposób, który może pomóc niepłodnym parom na całym świecie. Jednak eksperci w Wielkiej Brytanii twierdzą, że tego typu procedura jest nieetyczna i nie powinna była mieć miejsca.

Eksperymentalna forma zapłodnienia pozaustrojowego wykorzystuje komórkę jajową od matki, spermę od ojca oraz drugą komórkę jajową od innej dawczyni. Sposób ten został opracowany, aby pomóc rodzinom dotkniętym poważnymi chorobami genetycznymi, jednak w przypadku pacjentki z Grecji było to wyłącznie leczenie niepłodności.

Wady są zakodowane w mitochondriach komórek, więc połączenie DNA matki z mitochondriami dawcy może zapobiec dziedziczeniu choroby. Pacjentką była 32-letnia kobieta z Grecji, która przeszła cztery nieudane próby zapłodnienia in vitro. Syn kobiety posiada geny obojga rodziców oraz niewielką ilość DNA dawczyni, ponieważ mitochondria posiadają swój własny kod genetyczny.

Grecki zespół współpracował z hiszpańskim centrum Embryotools, które ogłosiło, że 24 inne kobiety biorą udział w badaniu, a osiem zarodków jest gotowych do wszczepienia. W lutym 2018 r. lekarze z Newcastle, którzy byli pionierami tej technologii, otrzymali pozwolenie na wykorzystanie nowatorskiego sposobu i doprowadzili do narodzin pierwszego dziecka, które posiadało DNA 3 różnych osób.

Zatwierdzono wtedy dwa przypadki, w których dziecko mogło urodzić się z poważnymi wadami genetycznymi. Lekarze podkreślają, że leczenie niepłodności a zapobieganie przekazywaniu wadliwych genów to dwie odmienne moralnie kwestie.

Tim Child z Uniwersytetu w Oksfordzie i dyrektor medyczny The Fertility Partnership, powiedział: „Obawiam się, że pacjentka nie miała udowodnionej potrzeby usunięcia materiału genetycznego ze swojej komórki jajowej i zastąpieniem go DNA dawczyni. Ryzyko związane z tą techniką nie jest do końca znane, choć można je uznać za dopuszczalne, jeśli stosuje się ją w leczeniu choroby mitochondrialnej, ale nie w tej sytuacji."

Lekarze podkreślają, że edytowanie genów nadal budzi ogromne kontrowersje i spory etyczne. Środowisko naukowe obiawia się, że ekspetymentalna metoda mogła zostać użyta bez odpowiedniego przygotowania, co może skutkować poważnymi problemami w przyszłości.

Najczęstsze objawy alergii na sierść zwierząt Z objawami alergii na sierść zwierząt boryka się wiele osób. Najczęściej wywołują ją psy i koty. Ponieważ to właśnie te czworonogi Polacy trzymają w domach najchętniej, ekspozycja na ich alergeny jest olbrzymia. Przejawia się zazwyczaj katarem i kaszlem, łzawieniem oczu, wysypką, a nawet dusznościami. Warto jednak wiedzieć, że określenie ,,uczulenie na sierść” jest mylące, ponieważ alergenem jest nie samo futro, ale to, co się na nim znajduje.

Co dokładnie oznacza alergia na sierść zwierząt?

Jeśli chodzi o najczęstsze alergie, czyli alergie na psa i kota, to wywołują je liczne białka wydzielane przez gruczoły łojowe, łzowe, okołoodbytnicze. Oznacza to, że owe białka, znajdujące się w futrze psa - czyli Can f, oraz te pochodzące od kota - Fel d, rozpowszechniają się w przestrzeni poprzez ich ślinę, łzy, mocz, sierść, a także złuszczony naskórek. A w związku z tym, że te odzwierzęce alergeny zachowują się podobnie, jak pyłki roślin lub roztocza kurzu domowego, łatwo roznoszą się w powietrzu i potrafią utrzymywać w środowisku przez długi czas. Dlatego też u osób nadwrażliwych objawy alergii na sierść mogą pojawić się nawet wówczas, gdy w pobliżu nie ma żadnego czworonoga. Jako przykład niech posłuży fakt, że obecność Can f odnotowuje się w domach, w których pies nie przebywa, ale w których często gości się psich właścicieli. Dla alergików oznacza to jedno - objawy uczulenia na sierść mogą dopaść ich wszędzie, nawet w miejscach dla zwierząt niedozwolonych - bo alergeny obecne są w całej przestrzeni publicznej.

Jakie są najczęstsze objawy alergii na sierść zwierząt?

Objawy alergii na sierść mogą pojawić się bardzo szybko, bo już w kilka minut po kontakcie z alergenem albo uaktywnić się dopiero po jakimś czasie, maksymalnie po sześciu godzinach. Dostanie się drażniącej substancji do organizmu wywołuje reakcję obronną, w wyniku której układ odpornościowy wysyła do krwioobiegu różne substancje, odpowiadające za pojawienie się różnych dolegliwości. Do najczęstszych objawów uczulenia na zwierzęta futerkowe należą dysfunkcje związane z:

• układem oddechowym - często pojawia się suchy, duszący kaszel oraz uczucie drapania w gardle. Możliwe jest również pojawienie się problemów z oddychaniem;
• nosem - typowym objawem alergii na sierść zwierząt jest wodnisty katar, częste kichanie, może także dojść do obrzęku błony śluzowej nosa;
• oczami - alergeny powodują łzawienie, opuchnięcie powiek, podrażnienie spojówek, swędzenie i pieczenie;
• skórą - w wyniku alergii może dojść do wystąpienia wysypki lub wykwitów skórnych przypominających bąble pokrzywkowe.

W niektórych przypadkach objawy uczulenia na sierść zwierząt mogą przerodzić się w przewlekłe zapalenie zatok, a także wywołać astmę oskrzelową, której ciężki przebieg często występuje u uczulonych na zwierzęta dzieci.

Co zrobić, gdy pojawią się objawy alergii na sierść zwierząt?

Kiedy pojawiają się uciążliwe symptomy, typowe dla alergii na sierść zwierząt, warto udać się do poradni alergologicznej w celu wykonania dokładnej diagnostyki. Może się zdarzyć, że uczulające są nie białka znajdujące się w futrze psa czy kota, ale obecne w nich roztocza kurzu domowego lub pasożyty.

Podczas konsultacji alergologicznej lekarz najpewniej zleci wykonanie testów alergicznych, które z dużą dokładnością wskażą przyczynę uczulenia. Oprócz testów skórnych pacjent może zostać skierowany na badanie krwi, mające określić poziom obecnych w organizmie przeciwciał IgE.

Jak wygląda leczenie objawów alergii na sierść zwierząt?

Zawsze pierwszym krokiem w walce z alergią jest jej zapobieganie, czyli ograniczenie ekspozycji na czynniki drażniące. Jeżeli jednak działania prewencyjne nie przynoszą oczekiwanych rezultatów, przechodzi się do wdrożenia typowych leków antyalergicznych. Z reguły są to preparaty przeciwhistaminowe i obkurczające naczynia krwionośne, dzięki którym zwalcza się objawy alergii na sierść - świąd, obrzęk, kaszel i katar. Dodatkowo w leczeniu stosuje się także sterydy wziewne bądź donosowe działające przeciwzapalnie.

Inną metodą w pokonaniu uciążliwych reakcji alergicznych jest odczulanie na konkretny czynnik, jednak o immunoterapii musi zadecydować lekarz alergolog.

Więcej informacji doczytasz na stronie o zwierzętach Wamiz.