Czy mizofonię należy postrzegać jako chorobę psychiczną?

Odgłosy żucia, przełykania, mlaskania, czy siorbania mogą być dla niektórych wyjątkowo irytujące. Zdaniem naukowców, może za tym stać pewne zaburzenie neurologiczne.

Przypadłość ta nazywa się mizofonia i objawia się odczuwaniem negatywnych emocji, kiedy dana osoba słyszy nieprzyjemne dźwięki. Osoby z tym zaburzeniem doświadczają poirytowania, a nawet gniewu, kiedy słyszą odgłosy żucia gumy, naciskania klawiszy na klawiaturze, czy nawet oblizywania ust.

Choroba ta została rozpoznana w 2000 roku, po czym zaniechano dalszych badań. Nie istnieją oficjalne kryteria rozpoznania choroby, ani diagnostyka stosowana w przypadku jej rozpoznania.

Image

Temat podjęto na nowo stosunkowo niedawno. Badania opublikowane w 2014 roku mówią o tym, że przypadłość ta może obejmować nawet 20% populacji. Inne badania z 2015 roku wskazują, że choroba ta jest ściśle powiązana z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi.

W 2017 roku dowiedziono, że za mizofonię mogą odpowiadać zmiany w płacie czołowym mózgu. Przeprowadzono eksperyment na 20 osobach, które doświadczały objawów choroby. Ich rezultaty zostały porównane z grupą kontrolną, składającą się z 22 osób, które nie doświadczały mizofonii.

Grupy reagowały tak samo w przypadku irytujących bądź neutralnych dźwięków. Jednak dźwięki „uruchamiające”, takie jak głośne oddychanie, czy przeżuwanie zdecydowanie oddziaływały na osoby z mizofonią.

Image

Skany ich mózgów pokazały, że drobne irytujące dźwięki oddziałują przede wszystkim na płat czołowy, ale także na pozostałe części mózgu. Oznacza to, że mózg osoby z tą przypadłością ma problem z kontrolowaniem sygnałów, które wywołują pewne dźwięki.

Niestety nie istnieje obecnie żadna metoda leczenia mizofonii. Jedynym sposobem na zapewnienie ulgi zmagającym się z przypadłością jest zminimalizowanie wydawania irytujących dźwięków w ich obecności.