Sarkoidoza - objawy, diagnostyka, leczenie

Kategorie: 

Źródło: Internet

Sarkoidoza to choroba polegająca na gromadzeniu się komórek układu odpornościowego w formie ziarniny w płucach i innych narządach. Jest to choroba o nieznanej przyczynie, najczęściej manifestująca się powiększeniem węzłów chłonnych wnęk płuc i zmianami miąższowymi w płucach. Najczęściej dotyczy młodych dorosłych. U ok. 85% chorych sarkoidoza ustępuje samoistnie w ciągu 2 lat od rozpoznania. U pozostałych przebieg jest przewlekły lub postępujący.

 

Objawy              

Objawy sarkoidozy zależą od zajętego przez chorobę narządu. Jej początek może być ostry pod postacią objawów ogólnych takich jak zmęczenie, gorączka,powiększenie węzłów chłonnych, niezamierzona utrata masy ciała, bóle mięśni i stawów. Do tego mogą dołączać się również objawy związane z konkretnym narządem.

 

Objawy ze strony układu oddechowego:

  • Utrzymujący się suchy kaszel;
  • Duszność;
  • Świszczący oddech;
  • Ból w klatce piersiowej pod postacią ucisku zamostkowego;

Objawy ze strony skóry:

  • Zmiany o typie rumienia guzowatego;
  • Wykwity grudkowe, plamisto-grudkowe;
  • Drobne owrzodzenia na nosie, policzkach i uszach;
  • Obszary odbarwienia, zaczerwienienia skóry;
  • Guzki podskórne, szczególnie w okolicy blizn i tatuaży.

Objawy ze strony oczu

Sarkoidoza możezajmować również oczy, często nie powodując żadnych objawów, dlatego ważna jest konsultacja okulistyczna. Objawy, które pojawiają się najczęściej wynikają z zapalenia spojówek lub zapalenia błony naczyniowej oka. Często towarzyszy im:

  • Zamazane widzenie
  • Ból oka
  • Zaczerwienienie i obrzęk spojówek
  • Światłowstręt
  • Nadmierne łzawienie

Objawy ze strony innych narządów:

  • Zajęcie OUN – powoduje porażenie nerwu twarzowego, rzadziej nerwu wzrokowego czy okoruchowego
  • Zajęcie serca – objawy zaburzeń rytmu serca, niewydolności serca
  • Jedno – lub obustronne powiększenie ślinianki przyusznej

Przyczyny

Dokładna przyczyna sarkoidozy nie została poznana. Niektórzy upatrują genetycznej predyspozycji do rozwoju choroby, która może być wywołana przez bakterie, wirusy, pyły lub chemikalia. Aktywuje to układ odpornościowyi jegokomórki, którezaczynają gromadzić się tworząc ziarniniaki zapalne, w różnych narządach.

 

Czynniki ryzyka

  • Wiek i płeć. Sarkoidoza występuje często między 20 a 40 r.ż. Kobiety są nieco bardziej narażone na rozwój choroby niż mężczyźni.
  • Rasa. Afroamerykanie mają wyższą zapadalność na sarkoidozę niż rasa kaukaska.
  • Występowanie sarkoidozy w rodzinie

Diagnostyka

W celu rozpoznania choroby konieczne jest wykonanie następujących badań

  • RTG klatki piersiowej, w celu oceny uszkodzenia płuc i powiększonych węzłów chłonnych.
  • Tomografia komputerowa płuc (CT), jeżeli istnieje podejrzenie powikłań.
  • Pozytonowej tomografii emisyjnej (PET) lub rezonans magnetyczny (MRI) w przypadku zajęcia serca lub ośrodkowego układu nerwowego.
  • EKG do oceny ewentualnych zaburzeń rytmu serca
  • Spirometria celem oceny czynnościowej płuc
  • Konsultacja okulistyczna celem oceny narządu wzroku
  • Bronchoskopia w celu wykonania biopsji węzłów chłonnych, biopsji błony śluzowej oskrzeli oraz wycinków do oceny histologicznej.

Leczenie

Nie ma lekarstwa na sarkoidozę, jednak w większości przypadków choroba ustępuje samoistnie. Bardzo ważne jest jednak regularne monitorowanie przebiegu choroby poprzez kontrolę RTG klatki piersiowej i spirometrię.

Leczenie farmakologiczne włącza się w przypadku znacznego zajęcia płuc, serca, ośrodkowego układu nerwowego, narządu wzroku czy wysokiego poziomu wapnia w surowicy krwi. Najczęściej stosowane są:

  • Kortykosteroidy.Są to leki pierwszego rzutu. W niektórych przypadkach kortykosteroidy mogą być stosowane miejscowo w postaci kremu na skórę czy kropli w zajęciu narządu wzroku.
  • Leki hamujące układ odpornościowy takie jak metotreksat, azatiopryna, mykofenolan mofetylu, leflunomid powodują zmniejszenie stanu zapalnego poprzez tłumienie układu odpornościowego.
  • Hydroksychlorochina może być przydatna w leczeniu choroby skóry i podwyższonych poziomów wapnia.
  • Inne leki: adalimumab, infliksimab, czyli leki, które są powszechnie stosowane w leczeniu stanu zapalnego związanego z reumatoidalnym zapaleniem stawów. W sarkoidozie mogą być pomocne w przypadku braku poprawy na wyżej wymienione leczenie.

 

autor: Maciej Rek

Ocena: 

Nie ma jeszcze ocen

Skomentuj