W jaki sposób Stephen Hawking dożył tak sędziwego wieku ze stwardnieniem zanikowym bocznym?

Kategorie: 

Źródło: twitter

Stephen Hawking był zadziwiającym i inspirującym człowiekiem, nie tylko ze względu na swój umysł i dokonania naukowe, ale także z powodu nieustającej chęci do życia, mimo zdiagnozowania u niego w młodym wieku śmiertelnej choroby.

 

W 1963 roku, gdy Stephen Hawking miał zaledwie 21 lat, zdiagnozowano u niego stwardnienie zanikowe boczne – nieuleczalną, postępującą chorobę neurodegeneracyjną, która prowadzi do wybiórczego uszkodzenia obwodowego i ośrodkowego neuronu ruchowego.

 

Z biegiem czasu postęp choroby prowadzi do utraty kontroli nad ciałem – zarówno nad kończynami, ale także nad możliwością przełykania oraz oddychania. Jak się jednak okazuje, w każdym przypadku stwardnienie zanikowe boczne przebiega nieco inaczej.

 

Zwykle gdy diagnozuje się u kogoś ALS mówi się, że pozostało mu tylko kilka lat życia, ponieważ choroba szybko postępuje, paraliżując funkcje życiowe pacjenta. Podobną diagnozę otrzymał Stephen Hawking, gdy w 1963 roku usłyszał, że zostały mu tylko 2 lata życia. Jednak wbrew wszelkim przeciwnościom, mężczyzna dożył 76 lat, a przyczyny tego do dziś nie są w pełni zrozumiałe.

Istnieją dwie główne przyczyny śmierci osób ze stwardnieniem zanikowym bocznym. Albo mięśnie, które kontrolują połykanie, przestają działać i chorzy ulegają śmiertelnemu odwodnieniu/niedożywieniu, albo sparaliżowaniu ulega przepona i chorzy przestają oddychać.

 

Z jakiegoś powodu większość funkcji motorycznych Hawkinga zniknęła, jednak jego choroba nie osiągnęła stanu kompletnego paraliżu – możliwe, że naukowiec miał po prostu rzadziej spotykaną formę choroby. Przykładem może być stan umysłu fizyka, który przez całe jego życie działał bez zarzutu. Tymczasem u wielu pacjentów ze stwardnieniem zanikowym bocznym, wraz z rozwojem choroby pojawiają się także objawy otępienia.

 

Naukowcy stale pracują nad ustaleniem przyczyny stwardnienia zanikowego bocznego i innych chorób neurodegeneracyjnych. Jednak przy tak dużej liczbie zróżnicowanych przypadków trudno o jakiekolwiek uogólnienie – każdy przypadek musi być rozpatrywany dokładnie, indywidualnie i jedynie w ten sposób będzie można dojść do jakichkolwiek wniosków.

 

Ocena: 

5
Średnio: 5 (1 vote)

Skomentuj