Brytyjska Fundacja Serca przeprowadziła badania, które wykazały, że ćwiczenia powodują zmiany molekularne w tej części serca, która jest odpowiedzialna za jego pracę. Głównie dlatego tętno spoczynkowe biegaczy jest zwykle niskie i istnieje wysokie ryzyko zakłócenia rytmu serca.

Paradoksalnie, zawodnicy, którzy są w dobrej formie fizycznej, są narażeni na ryzyko arytmii bardziej niż przeciętni ludzie. Jest to prawdopodobnie spowodowane faktem, że długie i wyczerpujące starty, takie jak w maratonach i triatlonach, prowadzą do spowolnienia bicia serca. Naukowcy odkryli, że ćwiczenia wytrzymałościowe zmniejszają poziom białka HCN4, a to obniża tętno.

Zwykły człowiek ma tętno spoczynkowe między 60 a 100 uderzeń na minutę, a zawodnik może mieć tylko 30, a gdy śpi jeszcze mniej. Częstość skurczów serca jest regulowana poprzez układ nerwowy. Dlatego logiczne byłoby założenie, że pobudzenie podczas wysiłku znajduje odzwierciedlenie w autonomicznym układzie nerwowym, co powoduje zmiany rytmu serca.

Badania wykazały, że po jakimś czasie nałogowi biegacze mogą potrzebować rozrusznika serca. Zwolennicy "biegactwa" twierdzą, że eksperymenty potwierdzające problemy zdrowotne w wyniku wysiłku zostały przeprowadzone na myszach, ale niewątpliwie mają one też zastosowanie wobec ludzi.

Czy to możliwe, że promowane na siłę bieganie może być niebezpieczne? Faktem jest, że wynalazca mody na jogging, Jim Fix umarł w 1984 roku na atak serca i to w wieku 52 lat. Jednak specjaliści zwykle dodają, że dla ogólnego stanu zdrowia, każdy trening jest przydatny, ale wszystko trzeba robić w granicach rozsądku.