Norwescy biolodzy odkryli, że plastikowe butelki, naczynia i gąbki zawierają 11 cząsteczek, które przyczyniają się do wzmagania otyłości i innych zaburzeń metabolicznych. Wyniki badania zostały opublikowane w czasopiśmie naukowym Environmental Science & Technology.

Badając powiązania między żywnością, wodą i plastikowymi naczyniami, a przedmiotami gospodarstwa domowego, Martin Wagner z Norweskiego Uniwersytetu Nauki i Technologii wraz z kolegami odkryli niepokojącą zależność. Jedną z przyczyn szybkiego rozprzestrzeniania się otyłości we wszystkich rozwiniętych i wielu rozwijających się krajach świata, są chemikalia zawarte w plastiku.

 

 

Biolodzy zidentyfikowali ponad 55 000 różnych cząsteczek znajdujących się w produktach z tworzyw sztucznych i byli w stanie zidentyfikować ponad 600 z nich. Wagner i jego koledzy szczegółowo zbadali wpływ wszystkich tych substancji na organizm ssaków i ludzi, co pomogło zidentyfikować 11 cząsteczek, które zaburzają metabolizm i przyczyniają się do otyłości. Prawie wszystkie te substancje, należą do ftalanów dibutylu i fosforanów difenylu – aromatycznych substancji organicznych, które są wykorzystywane w produkcji tworzyw sztucznych jako plastyfikatory.

 

Ich przemysłowe zastosowanie zostało znacząco ograniczone w wielu krajach świata na początku XXI wieku, gdy naukowcy odkryli, że wiele z tych substancji powoduje raka, podczas gdy inne przyczyniają się do zaburzeń metabolicznych u dzieci i dorosłych. Jak sugerował Wagner i jego koledzy, częściowy zakaz ich stosowania nie doprowadził do całkowitego odrzucenia takich plastyfikatorów przez przemysłowców, w wyniku czego ludzie wchodzą z nimi w regularny kontakt.

 

 

Biolodzy mają nadzieję, że dalsze badania pomogą wyizolować inne składniki tworzyw sztucznych, które mogą zaburzać metabolizm i przyczyniać się do wzmagania otyłości. Dalsze badania pomogą zrozumieć mechanizm działania tych substancji na metabolizm i znaleźć sposób, dzięki któremu będzie można chronić organizmyh dzieci i dorosłych przed tymi toksynami.

 

Naukowcy odkryli ważne nowe szczegóły dotyczące mechanizmu infekcji wirusem opryszczki pospolitej. Teraz, gdy rozumieją, w jaki sposób wirus infekuje zdrowe komórki i namnaża się, naukowcy mogą wreszcie stworzyć długo oczekiwaną szczepionkę. Opryszczką pierwszego typu, według szacunków WHO, zarażonych jest 2/3 mieszkańców świata.

Wirus opryszczki pospolitej typu 1 powoduje gorączkę na wardze, a także może wywołać opryszczkę narządów płciowych. Według szacunków WHO 67% światowej populacji w wieku poniżej 50 lat jest zarażonych HSV-1. Oprócz ciągłych nawrotów i wyniszczających objawów wirus opryszczki pospolitej może powodować rzadkie, ale poważne powikłania, w tym ślepotę i zapalenie mózgu, i wiąże się ze zwiększonym ryzykiem demencji.

 

Wiadomo, że HSV-1 rozprzestrzenia się poprzez atakowanie mechanizmów molekularnych zakażonych komórek ludzkich. Do replikacji wirusa wymagane są białka. Na przykład kinazy przyczepiają małą etykietę do białka, które kontrolują, podczas gdy fosfatazy, przeciwnie, usuwają je. W celu przeprogramowania metabolizmu komórkowego wirusy często przejmują kontrolę nad tymi białkami. Obecnie o wychwytywaniu kinaz wiadomo znacznie więcej niż fosfataz, dlatego naukowcy postanowili zbadać mechanizmy tych ostatnich.

 

Okazało się, że ważną rolę w rozprzestrzenianiu się wirusa odgrywa białko pUL21, które wiąże fosfatazy i inne białka komórek gospodarza. Następnie naukowcy postanowili dowiedzieć się, co sprawia, że pUL21 ma tak uniwersalne właściwości, które pozwalają na wychwytywanie kilku różnych białek jednocześnie. Eksperymenty wykazały, że przyczyna ma kształt przypominający elastyczny i sztywny sznurek, tj. jeden koniec pUL21 wiąże się z fosfatazą, a drugi z innym białkiem, łącząc je. W rezultacie fosfataza zaczyna kontrolować to drugie białko, wspierając produkcję kopii wirusa - wyjaśniają naukowcy.

„Dzięki zrozumieniu, w jaki sposób białka wirusowe oddziałują z białkami komórek gospodarza, możliwe jest stworzenie szczepionek i leków przeciwko opryszczce” – tłumaczą eksperci.

To odkrycie jest ważnym krokiem w kierunku opracowania skutecznej szczepionki.

 

 

 

Cholesterol okazał się kluczowym regulatorem produkcji toksycznych blaszek białkowych, tj. głównych cech neurodegeneracji. Odkrycie to wskazuje na nowe możliwości leczenia demencji, która obecnie pozostaje chorobą nieuleczalną.

 

Zespół naukowców z Instytutu Scripps dostarczył nowych informacji na temat natury choroby Alzheimera. Ich praca wykazała, że agregację białek beta-amyloidowych w mózgu reguluje cholesterol. Eksperymenty przedkliniczne wykazały, że cholesterol działa jako sygnał do produkcji beta-amyloidu, a także kontroluje jego ilość.

 

Te odkrycia między innymi wyjaśniają, dlaczego genetycy wiążą zwiększone ryzyko choroby Alzheimera z białkiem transportującym cholesterol apolipoproteiną E (apoE).

„Wykazaliśmy, że cholesterol reguluje produkcję białek, więc nie jest zaskakujące, że transportowanie cholesterolu przez apoE do neuronów wpływa na ryzyko choroby Alzheimera” – tłumaczy Scott Hansen współautor badań.

Dalsze eksperymenty na mysich modelach z demencją wykazały, że wyłączenie produkcji cholesterolu w astrocytach zmniejszyło produkcję beta-amyloidu do prawie normalnego poziomu i odwróciło istniejące wcześniej objawy choroby. Naukowcy twierdzą, że chociaż cholesterol jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania neuronów, celowanie w ten sam mechanizm u ludzi może otworzyć nowe możliwości terapii neurodegeneracyjnej.

 

Do podobnych wniosków na temat roli cholesterolu w naturze neurodegeneracji doszli już wcześniej inni naukowcy. Ich praca wykazała, że przeniesienie cholesterolu tam, gdzie jest potrzebny w organizmie, ma pozytywny wpływ na wiele procesów fizjologicznych i może pomóc w oczyszczeniu toksycznych białek gromadzących się w mózgu.

 

Spożywanie jagód i czerwonego wina wiąże się ze spadkiem ciśnienia skurczowego ze względu na zawarte w nich flawonoidy. Ten wzór odkryli brytyjscy naukowcy, analizując poziom ciśnienia krwi i dietę 929 osób.

 

Naukowcy zauważyli również, że osoby na diecie bogatej we flawonoidy mają bardziej zróżnicowany mikrobiom jelitowy, co również przyczynia się do pozytywnego działania flawonoidów, ponieważ bakterie wytwarzają korzystne dla naczyń metabolity. Wyniki badań opublikowano w czasopiśmie Hypertension.

Flawonoidy znajdują się w owocach, warzywach, herbacie, czekoladzie i czerwonym winie. W jelicie są metabolizowane przez mikrobiotę do substancji o działaniu przeciwutleniającym i korzystnym dla serca oraz naczyń krwionośnych.

 

Jednak nie tylko bakterie przekształcają flawonoidy, ale także mikrobiotę zmienia dieta bogata w te substancje. Na przykład wzrasta zawartość Bifidobacterium, przydatnej do trawienia, co z kolei intensywnie przetwarza flawonoidy. Jednocześnie związek między spożyciem flawonoidów a różnorodnością bakterii jelitowych jest wciąż słabo poznany.

 

Brytyjscy naukowcy pod kierownictwem Aedína Cassidy'ego z Queens University w Belfaście postanowili przetestować, jak dieta bogata we flawonoidy wpływa na ciśnienie krwi, a także sprawdzić, jak zmienia się skład mikroflory jelitowej przy takiej diecie. W badaniu wzięło udział 929 osób z niemieckiej grupy PopGen.

 

Zmierzono im ciśnienie krwi i pobrano próbki kału do analizy mikroflory. Ponadto uczestnicy wypełnili ankietę dotyczącą nawyków żywieniowych. Do obliczeń statystycznych zastosowano analizę kowariancji (ANCOVA).

 

Zwiększone spożycie pokarmów zawierających flawonoidy wiązało się z niższym poziomem skurczowego ciśnienia krwi (p < 0,01), a ten sam pozytywny związek zaobserwowano osobno dla jagód i czerwonego wina. Również zwiększone spożycie tych ostatnich wiązało się z bardziej zróżnicowanym składem mikrobioty jelitowej (p < 0,01), a spożycie jagód, jabłek i gruszek wiązało się z niższą zawartością Parabacteroides w kale (p < 0,01).

 

We wcześniejszych badaniach stwierdzono, że zawartość tych bakterii jest zwiększona u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym.

 

W pracy naukowcy policzyli również dawki pokarmów bogatych we flawonoidy, które wiązały się z obniżaniem ciśnienia krwi. W przypadku jagód 1,6 porcji dziennie wiązało się ze spadkiem ciśnienia krwi o 4,1 milimetra Hg, a 250 mililitrów czerwonego wina tygodniowo wiązało się ze spadkiem ciśnienia krwi o 3,7 milimetra Hg.

 

W przyszłych badaniach autorzy proponują kategoryzację pacjentów na klasy metaboliczne na podstawie składu mikrobioty, aby ocenić, jak dobrze działają diety zawierające flawonoidy i inne składniki odżywcze u każdego pacjenta.